کد مطلب:162522 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118

اقبال لاهوری
محمد اقبال لاهوری شاعر متفكر پاكستانی، آخرین شاعر بزرگ فارسی گوی شبه قاره هندوستان است و بر همه ی استادان مقدم بر خود در آن سامان سبقت گرفته. تحصیلات وی در انگلستان و آلمان انجام گرفت و بعد سرمایه ی اسلامی خود را نیز به میزان بسیار به آن افزود. او از پیشروان و اصلاح طلبان بزرگ مسلمان هند و از بانیان كشور پاكستان شمرده می شود. به سال 1357 ه.ق. در سیالكوت پاكستان غربی وفات یافت. آثار او در مجموعه هایی به نام «پیام مشرق»، «زبور عجم»، «اسرار و رموز»، «ارمغان حجاز»، «جاوید نامه» و غیره مكرر به طبع رسیده است. [1] .



ای امام عاشقان، پور بتول

سرو آزادی ز بستان رسول



الله الله بای بسم الله، پدر

معنی «ذبح عظیم» [2] آمد پسر



سرخ رو عشق غیور از خون او

سرخی این مصرع از مضمون او



در میان امت كیوان جناب

همچون حرف «قل هو الله» [3] در كتاب



زنده حق از قوت شبیری است

باطل آخر داغ حسرت میری است



چون خلافت رشته از قرآن گسیخت

حریت را زهر اندر كام ریخت



خاست آن سر جلوه ی خیره ی خیرالامم

چون سحاب قبله، باران در قدم



بر زمین كربلا بارید و رفت

لاله در ویرانه ها كارید و رفت



تا قیامت قطع استبداد كرد

موج خون او چمن ایجاد كرد



بهر حق در خاك و خون غلتیده است

پس بنای لا اله گردیده است



راز ابراهیم و اسماعیل بود

یعنی آن اجمال را تفصیل بود






عزم او چون كوهساران استوار

پایدار و تند سیر و كامكار



خون او تفسیر این اسرار كرد

ملت خوابیده را بیدار كرد



تیغ لا چون از میان بیرون كشید

از رگ ارباب باطل خون كشید



نقش الا الله بسر صحرا نوشت

سطر عنوان نجات ما نوشت



رمز قرآن از حسین آموختیم

زآتش او شعله ها افروختیم



شوكت شام و فر بغداد رفت

سطوت غرناطه هم از یاد رفت



تار ما از زخمه اش لرزان هنوز

تازه از تكبیر او ایمان هنوز



ای صبا ای پیك دور افتادگان

اشك ما بر خاك پاك او رسان [4] .





[1] خلاصه از فرهنگ معين.

[2] الصافات/107.

[3] اخلاص/1.

[4] كتاب گلوژاه 2، گردآوري محمد مطهر، ص 125.